Filozofie człowieka powstające na podstawie takich założeń tworzą świadomość kosmiczną, poszukują dróg odzyskania utraconej harmonii człowieka z Wszechświatem. Tworzą świa­domość planetarną, której przeciwieństwem jest określenie się przez uczestnictwo w takich całościach społecznych, jak naród, państwo, organizacja polityczna czy religijna.Społeczności alternatywne podejmując krytykę nauk społecz­nych, rozpoczętą w okresie studenckiego buntu w latach sześć­dziesiątych, zwracają szczególną uwagę na język, na kate­gorie pojęciowe, które zakreślając pole opisu eliminują pewne obszary rzeczywistości i problemy przez to, iż się one w tych kategoriach nie mieszczą. Weryfikacja naukowego języka i wzbogacenie go możliwe są wtedy, gdy powróci się do pod­stawowych doświadczeń, spróbuje na nowo ustalać relacje między rzeczywistością a opisującymi ją znakami.

„Doświad­czyć, dotknąć bezpośrednio, a nie jedynie ogarnąć myślą…” — to zalecenie poszukiwania podstaw nowego języka powtarza się w wielu tekstach z lat ostatnich. „Musimy widzieć Kosmos jako całość dóbr rozproszonych w każdym z nas, w każdej kul­turze, na całym świecie…” Świat przedmiotów — tworzenie środowiska na miarę własnych potrzeb.Jak juz wspominaliśmy poprzednio, najważniejszym ele­mentem zmiany całościowej jest zmiana codzienności. Twór­czością może stać się organizowanie własnego otoczenia w jego najbardziej elementarnych zakresach. Ubranie, jedzenie, mie­szkanie, hajprostsze narzędzia, wszystko to powinno być przy­stosowane do indywidualnych gustów i potrzeb, a więc nie seryjne, me fabryczne, nie wszędzie takie same. Postulaty te me są jednak nawoływaniem do powrotu do gospodarki samo­wystarczalnej w ramach rodzin, do niemożliwego cofnięcia się, odrzucenia wszystkiego, co oferuje wielkoprzemysłowa cywi­lizacja.