Przezwyciężenie procesu unifikacji kultury jest moż­liwe za sprawą innego niż dotychczas wykorzystania dorobku techniki i potencjału ekonomicznego, jakimi dysponują kraje zachodnie. Pobudzenie wyobraźni w tym kierunku, inspiro­wanie twórczości w zakresie nowych, często fantastycznych pro­jektów zmiany środowiska ukształtowanego przez kulturę, to cele działania ruchu alternatywnej technologii. Jest to — obok ruchu ekologicznego — bodaj najsilniejszy nurt działania w ra­mach „kultury alternatywnej”. Najogólniej mówiąc chodzi tu o przywrócenie naruszonej równowagi ekologicznej, zwróce­nie się techniki ku naturze, z której pierwotnie czerpała swe wzory, oraz o wykorzystanie naturalnych produktów przemiany materii do celów technicznych.

Poszukiwania alternatywnej technologii idą w kierunku odnalezienia możliwości wykorzy­stania energii słonecznej, siły wiatru, wody itp„ co mogłoby uwolnić ludzkość od groźby kryzysu energetycznego, a zarazem od groźby zagłady, którą niesie eksploatacja energii jądrowej. Obniżenie mocy energetycznych jest, zdaniem przedstawicieli alternatywnych technologii, obniżeniem ryzyka wypadku. Ruch ten wiąże ściśle zmianę techniki ze zmianą społeczną. Musi ona nastąpić równocześnie, gdyż alternatywna technologia wymaga całkowitego przeobrażenia stylu życia, organizacji społecz­nej, zagospodarowania przestrzeni itp. Wymaga głębokiej zmia­ny podstawowych wartości, zasad funkcjonowania instytucji, wyobrażeń o przyszłości i postępie społecznym. Dla przykładu przytoczę przeciwstawienia tradycyjnej — „twardej”, i alter­natywnej „miękkiej” technologii, wprowadzone jako ilustra­cja założeń ruchu. Silne energie — słabe energie.

Przeciwstawienie to wskazuje, iż alternatywna technologia jest częścią społecznego i politycznego działania, zawiera w so­bie określoną koncepcję organizacji społecznej. Jest to koncep­cja typu anarchistycznego, małych społeczności, samowystar­czalnych ekonomicznie i kulturowo, funkcjonujących bez kie­rującego centrum, kooperujących ze sobą.Jeden jeszcze aspekt alternatywnej technologii wydaje się interesujący. Krytykuje ona tradycyjną technologię za to, iż zmierzając do „uwolnienia człowieka od pracy rąk” pozbawia go bezpośredniego udziału w procesie produkcji — twórczości, a więc alienuje go. Człowiek, stworzenie, które powinno uży­wać i rąk, i rozumu, zostaje oderwany od kontaktu z materią i rozproszony na czynności pośrednie, pozorne.