Przykładem działań pierwszego typu może być akcja „Zdjęcia grupowe”. Biorących w niej udział — sympatyków Pracowni, ludzi z różnych środowisk — poproszono o podanie „tematów” najczęściej wykonywanych zdjęć grupowych. Pojawiły się tema­ty ilustrujące sytuacje najbardziej stereotypowe: fotografie ro­dzinne, zdjęcia ślubne, „nasza klasa”, „pamiątka z wojska” itp. Uczestnicy sami wyreżyserowali ustawianie się do tych zdjęć odkrywając zarazem schematy kulturowe leżące u podstaw tych zaimprowizowanych kompozycji. Uchwycili trafnie inten­cję zabawy przerysowując nienaturalność i fałszywość tych przedstawień. Zdjęcia zostały faktycznie wykonane. „Świat zdjęciowych skamienielin okazał się tematem poruszającym. Ludzie przedstawiali różne obrazy, których cechą wspólną było to, że obecne w nich postaci miały «gęby». […] Kolejne zdję­cia grupowe nosiły tytuły: «Sceny z życia rodzinnego» i «Wła- dza». W tym drugim temacie chodziło o kompozycje symbo­liczne.”

Oprócz pomieszczenia w lokalu „Pojezierza” w Olsztynie (które członkowie zespołu sami wyremontowali dużym nakła­dem pracy), Pracownia —już całkiem prywatnie —dysponowała przez parę lat chałupą w Plutkach koło Olsztyna. Tam wła­śnie odbywało się wiele akcji i kwitło „życie alternatywne”. Plutki stały się miejscem przyciągającym z całej Polski młodych ludzi zainteresowanych eksperymentami zespołu. Kontakty Pracowni z ruchem teatralnym były bardzo żywe. Przyjeżdżały do Olsztyna wszystkie chyba znaczące w tym okre­sie zespoły, sama zaś Pracownia pod koniec lat siedemdziesią­tych przygotowała spektakle teatru ulicznego. Jednakże zespół nie przekształcił się w teatr. Pozostał w nurcie wielorakich poszu­kiwań możliwości percepcyjnych i ekspresywnych, charaktery­stycznych dla grup alternatywnych.

Był to zespół młodych artystów z Torunia i Bydgoszczy, którzy postanowili porzucić sztukę, wyjść poza tak zwany układ arty­styczny i stworzyć warunki życia, w jakich zrealizuje się ideał kultury alternatywnej: twórczość, sztuka staną się udziałem całej społeczności, niezbędnymi elementami codziennego życia, a nie czymś —jak powiada cytowany tu już Gili — dodawanym do życia jak kostka cukru.Grupa Działania w roku 1977 osiedliła się we wsi Lucim po­dejmując tam różne działania paraartystyczne inspirowane realiami i stopniowo wydobywaną, odbudowywaną tradycją Lucimia. „Nasze przechodzenie z pola sztuki na pole kultu­ry lucimskiej następowało stopniowo, trwało kilka lat. […] Kolejne lata działań w Lucimiu doprowadziły do przepływu dwukierunkowego […], wytwarzania więzi między ludźmi, w ramach komunikacji symbolicznej zachodzącej w bezpośred­niej styczności nadawców i odbiorców, ze zmiennością społecz­nych ról nadawcy i odbiorcy” — pisze jeden z założycieli zespołu — Witold Chmielewski.