Między ruchem alternatywnym a młodym teatrem nie da się przeprowadzić ostrej granicy. Tak jak trudno wytyczyć taką granicę między teatrem awangardowym a działalnością paratea­tralną i happeningiem. Niektóre wymienione tu grupy, na przy­kład Gardzienice, funkcjonowały instytucjonalnie jako teatr, uczestnicząc w festiwalach i przeglądach teatralnych. Inne, nie wymienione wśród grup alternatywnych, lecz zaliczone przeze mnie do nurtu młodego teatru — jak na przykład war­szawska Akademia Ruchu, szczególnie w późniejszym okresie swego istnienia — określały się jako grupy twórcze prowadzą­ce akcje uliczne o charakterze parateatralnym. Trudności zali­czenia do określonego gatunku występują zwykle, gdy mamy do czynienia z działalnością na pograniczu różnych dziedzin twór­czości, a taką właśnie działalnością zajmowały się zarówno spo­łeczności alternatywne, jak i zespoły młodego teatru. Przepro­wadzenie podziału, który nie budziłby żadnych zastrzeżeń,

Wszystkie wymienione grupy alternatywne łączyły z ruchem teatralnym osobiste, przy­jacielskie kontakty. Między tymi dwoma nurtami poszukiwania dróg odnowy kultury istniała stała wzajemna inspiracja i wy­miana doświadczeń. To, co wspólne, widać wyraźnie w prezenta­cjach twórczości artystycznej i działalności społecznej ruchu teatralnego. Najogólniej mówiąc — wspólne jest zakwestiono­wanie podstaw instytucji kultury współczesnej oraz poszu­kiwanie elementarnych form kontaktu, podstawowych, niekwe­stionowanych wartości.Bardziej interesujące z punktu widzenia dalszych rozważań są różnice. Młody teatr znacznie mniej interesował się wyab­strahowaną egzystencją w jej relacjach z nieuchwytnym empi­rycznie Kosmosem, bardziej zaś konkretem społecznym.